Page 26 - 2022 Mart Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi

KAPADOKYA’DA ÇOCUK OLMAK

Ceyda Mutlu (Yazar ve Çizer)
@mutluceydaa

Göreme Açık Hava Müzesi’ne vardığımızda çok şa- Genellikle hayvan resimleri çiziyor ben de onları tah-
şırdım. Böyle bir manzarayı hayal etmemiştim. Koca- min etmeye çalışıyordum. Bir süre sonra bu bir oyuna
man alan kiliseler, mağaralar, sığınaklar, peri bacala- dönüştü. Etrafımız hayvan çizimleri ile doldu. Bu defa
rı ile dolu ve bunların tamamı insanların kendi elleri çizim yaptığı taşı ben aldım, yere bir seksek çizdim.
ile oydukları taşlardan yapılmış. İnanması zor ama Ama karşımda durmuş bana şaşkın gözlerle bakıyor-
çok uzun yıllar önce insanlar burada yaşamış. du. O an anladım ki bu oyunu bilmiyor. Onun bana
Ben etrafı incelerken arkamdan bir ses “Hani za- açık hava müzesini gezdirip anlattığı gibi ben de çe-
mana yolculuk mümkün değildi?” diye sordu. Benim şitli oyunları yere çizip ona öğrettim.
yaşlarımda bir kız ile göz göze geldim. “Bu müze “Lokum, nereye kayboldun yine?” diye bağırdı annem.
zamanda yolculuk yapmanın en güzel ve büyüleyici “Hadi gidiyoruz artık.”
yolu.” diye devam etti. Elimden tutup beni resimlerle Tam arkamı dönüp arkadaşımı, annem ve babamla ta-
dolu bir duvarın önüne götürdü ve anlatmaya baş-
ladı: “Bu duvarlara çizilmiş her çizgi birer sanat eseri, nıştıracaktım ki orada olmadığını fark ettim. Anne ve
tamamı bitkilerden üretilen boyalar ile yapıldı. O dö- babama gülümseyerek yerdeki çizimleri gösterdim ve
nem için bu çok zor ve zahmetli bir işti. Ancak sanata usulca “Oyuna dalmışım.” diye fısıldadım. İkisi de bana
sarılarak gülümsedi.
çok değer verildiği için resim çizmek onlar için bir
eğlence ve keyfe dönüşmüştü. “ Oradan Dervent Hayal Vadisi’ndeki kayaları görmeye
gittik. Hepsi birbirinden farklı; biri kocaman bir aslanı
Sonra elini cebine usulca soktu, cebinden tebeşire
benzer renkli taşlar çıkardı. Yerlere bazı şekiller çiz- andırırken bir diğeri şirin bir fareyi, başka biri hörgüç-
lü bir deveyi andırıyor. “Arkadaşım şimdi burada olsa
meye başladı. Bu şekillerin önce ne olduğu- saklambaç oynardık.” diye mırıldandığımı babam he-
nu anlayamadım. Biraz daha detaylandırın-
ca onları tahmin ederek bulmaya başladım. men duydu. “Gel birlikte oynayalım.” dedi. Annem de
bize katıldı. Kocaman kayaların arasında beni bulma-
ları baya zor oldu.
Yorucu ama bir o kadar da eğlenceli bir gün geçirdim.
Dönüş yolunda arabadan etrafı son defa izliyorken
birinin bana el salladığını fark ettim. Evet, Göre-
me’yi gezerken bana eşlik eden arkadaşım-
dı. Ve o anda fark ettim ki oyunlara dalmış
arkadaşımın adını sormamıştım. Bunu
sesli düşünmüş olacağım ki babam
hemen ‘’Tekrar geldiğimizde sorar-
sın merak etme.’’ diyerek arabanın
aynasından bana göz kırptı.

26 • www.lokumdergi.com