Page 27 - Şubat 2022- Lokum Çocuk ve Edebiyat Dergisi 14.Sayı
P. 27

Çocuk ve Edebiyat Dergisi





        meliyiz.” dedi. Birlikte ilanlar hazırlayıp dağıttılar. 1 gün,
        2 gün, 3 gün derken 7. günde çaldı kapı. Umut hemen
        kapıyı açtı. “Merhaba ben Dokita. Ekinata’nın bıraktığı
        görevi sürdürüyorum. Ekinata’nın yardım çağrısına ce-
        vap verdiğiniz için teşekkür ederim.” Umut merakla sor-
        du “Peki Ekinata nerede?”. Dokita “Ekinata çok uzun yıllar önce yaşadı. Onun
        yardım çağrısını bugün almanıza çok şaşırdım. Geç de olsa gezegenimiz için
        umut var mı?”
        Onu hemen içeri davet ettiler. Umut gezegenlerine ne olduğunu sordu. Do-
        kita başladı anlatmaya: “Gezegenimiz hasta bir gezegen oldu. O hastalan-
        dıkça insanlarımız, hayvanlarımız da hastalanmaya, azalmaya başladı. Top-
        raklarımız, nehirlerimiz kurumaya başladı. Ağaçlarımız meyve vermez oldu.
        Ağaç kesimleri arttıkça arttı, havamız ve sularımız kirlendi. Biz de gönüllü bir
        araştırma ekibi kurduk ve başka gezegenlerde bu sorunu çözmek için ipucu
        arıyoruz. Ekinata da bizim başkanımızdı.”
        Umut’un gözleri aniden parladı! Heyecanla: “Size hayat verecek ağaçlara ih-
        tiyacınız var. Ağaçlar dikip topraklarınızı iyi beslemeniz gerekiyor. Kompostlar
        yapabilirsiniz. Kompost hem atıklarınızı çöp olmaktan kurtarır hem de topra-
        ğınızı besler. Kuruyan ya da hasta olan ağaçları kesebilirsiniz, genç ağaçla-
                                       ra dokunmamak gerekir.” “Kompost da ne?” dedi
                                       Dokita.
                                       Dokita’yı hemen bahçesine çıkardı Umut. Yedik-
                                       leri  meyve  ve  sebzelerin  kabuklarını  koyduğu
                                       ve üzerinde solucanların dolaştığı kompostunu
                                       gururla anlattı Dokita’ya. Dokita tıpkı bir yemek
                                       tarifi  gibi  kompostun  nasıl  yapılacağını  yazıp
                                       çizdi.  Çantasına  koydu  tüm  notları.  Vedalaştık-
                                       tan  sonra  Dokita  yola  koyuldu.  Umut  seslendi
                                       arkasından “Hey Dokita! Şişeyi unuttun!”. Dokita
                                       gülümseyerek döndü ve “Sende kalsın, geçmişten
                                       bir hatıra. Ona baktıkça bir gezegen nasıl çiçek
                                       gibi solar hatırla! Dünya’nızın hep çiçek gibi aç-
                                       ması için çabalamayı unutma!”










                                        Çizer: Ceyda Mutlu
                                           @mutluceydaa






                                                                                                 öykü   • 27
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32